هوا هوای خواستن است،

استنشاق این هوا بدون تو تهوع آور است،

ماسماسَکِ این ویار تا انتهای قلبم را قلقلک می دهد،

ویاری که باید تو باشی ویارونه اش،

اگر نبودی،

نمی دانستم آبستن شدن بدون همخوابگی امکان پذیر است،

اگر نبودی،

نمی دانستم همخوابگی با فکرت تا این اندازه لذت بخش است.

حوّا شدم انگار،

که تنها روی زمین تو را می بینم،

حواست باشد!

حوّایت آبستن مرگ است

و هر بار ندیدنت می شود تولّد این نابودی!

پس بیا...

بیا تا این جنین بی رحمانه سِقط شود