تمام خاطرات تو را مرور می کنم . درست از همان لحظه که انتظارش را داشتم و اتفاق نیفتاد. درست از همان لحظه که روی تمام داستان هایم آب پاکی را ریختی و اسم خودت را پاک کردی. 

اسمت پاک شده است از تمام روزهایم . باور می کنی . خودم راحت باور کردم تو را نمی دانم . من تمام حرفهایم را در گلویم خفه کردم و با همین لیوان ، فروبردمشان . آن هایی هم که تا نک زبانم بالا آمدند را از یادم بردم . حالا خیلی راحت تر می توانم با تو صحبت کنم . دیگر ازسرم گذشته است . فقط فقط یک لحظه خوابیدم و تمام دنیایم را آب برداشت و تو را برد . برد تا دوردست ترین نقطه ذهنم. کلی حرف نگفته دارم . کلی حرف که نمی شود گفت و باز هم باید با این لیوان آب مشکلم حل کنم . می بینی. نیمه خالی لیوان حرف های نگفته من به توست و نیمه پرش حرف هاییست که هنوز روی دلم سنگینی می کند . حالابازهم بگو اینقدر به نیمه خالی نگاه نکن . مگر می شود . من کلی حرف برای گفتن دارم . کلی حرف . اما باید فراموش کنم . من یک دنیا حرف برای نگفتن دارم .